Namomotan nin Kagurangnan an katanosan; dai niya papabayaan an saiyang mga banal. Aatamanon niya sinda sagkod lamang, alagad papahaleon sa daga an mga aki kan tampalasan.
Irinarani ko an aldaw nin kapangganahan— bako na harayo iyan. Dai na mahahaloy an sakong kapangganahan. Ililigtas ko an Jerusalem asin an Israel dadarahan ko duman nin kamurawayan.”
Nag-uungal kami na garo oso; nag-aaguro kami na garo mga salampati. Hinahalat mi an Dios na iligtas kami sa pang-aapi asin sa karatan, alagad mayong nangyayari.
Kan mag-aalas tres na, nagkurahaw si Jesus nin makosog, “Eli, Eli, lema sabactani?” na an boot sabihon, “Dios ko, Dios ko, tadaw ta pinabayaan mo ako?”
Pakatapos, sinabihan niya sinda, “Iyo ini an mga sinabi ko saindo kan kaiba pa nindo ako: dapat maotob an gabos na isinurat dapit sako sa Katogonan ni Moises, sa kasuratan kan mga propeta asin sa mga Salmo.”
Maglikay kamo sa pagkamoot sa kwarta; makontento kamo kan nasa saindo, huli ta an Dios nagtaram, “Dai taka nanggad tatalikodan; dai taka nanggad pababayaan.”
Kan nabubuhay pa si Jesus digdi sa kinaban, namibi siya sa makosog na tingog, nagtatangis asin nag-aagrangay sa Dios, na iyo an makakaligtas saiya sa kagadanan. Dinangog siya nin Dios huli ta siya mapakumbaba asin maimbod.