Siya an danay kong pagkamoot, an sakong parasurog, sakong pailihan asin paraligtas, an kalasag na sakong sinasarigan. Dinadaog niya an mga nasyon na sakop ko.
Dai mo sinda paggadanon, ta tibaad malingaw an sakuyang banwaan; iwarak asin rumpagon mo sinda kan saimong kapangyarihan. O Kagurangnan, samuyang kalasag!
An Kagurangnan an sakong kosog asin awit, siya an sakong kaligtasan; siya an sakong Dios, kaya sakong oomawon; Dios nin sakong ama, kaya sakong papalangkawon.
An lambang saro sa sainda makakaagid sa sarong lugar na pailihan sa doros asin sa sarong lugar na matatagoan kun igwa nin bagyo. Makakaarog sinda sa mga salog na nagbubulos sa desyerto, siring sa lindong nin sarong dakulang gapo sa lugar na mayo nin anoman na masisirongan.
Kagurangnan, ika an nag-iingat sako asin nagtataong kosog; tinatabangan mo ako sa panahon nin kasakitan. Hale sa mga poro kan kinaban madolok saimo an mga nasyon saka masabi, “An mga dios kan samong mga ginikanan gabos mayong halaga.