Tugotan mong magkurahaw sa kaogmahan an mga nagmamawot kan sakong kaligtasan, asin nagpapahayag sagkod pa man, “Dakula an Kagurangnan, na nawiwili sa kauswagan kan saiyang oripon!”
Nag-oogma an Jerusalem huli kan ginibo nin Kagurangnan. Nakakaagid siya sa sarong nobya na nakagubing nin pangkasal. Ginubingan siya nin Dios nin gubing nin kaligtasan saka kapangganahan.
Kaibahan mo an Kagurangnan na saimong Dios; siya an paralaban na nagtatao saimo nin kapangganahan. Mawiwilihan ka nin Kagurangnan, asin tatawan ka niya nin bagong buhay sa saiyang pagkamoot. Mag-aawit siya asin mag-oogma huli saimo,
Dinisiplina kita kan satong mga ama sa daga sa halipot na panahon, siring sa pagmarahayon ninda; alagad an Dios minagibo kaiyan para sa satong karahayan, tanganing magkaigwa kita nin kahirasan sa saiyang kabanalan.
Kundi magkaigwa kamo nin kagayonan na hale sa saindong puso, kaiba an dai mawawarang kayamanan nin sarong mahuyo asin matoninong na espiritu, na iyo an pinakamahalaga sa atubang nin Dios.
Siring man, kamong mga hoben dapat magpasakop sa mga gurang saindo. Kamo gabos magpatarabang-tabang na may kapakumbabaan, huli ta nasasabi sa kasuratan, “Habo an Dios sa mga mapaabaw-abaw, alagad benebendisyonan niya an mga mapakumbaba.”
Sinimbag ko siya, “Dai ko aram; ika an nakakaaram.” Sinabihan niya ako, “Ini an mga tawong nakatagal sa makuring kasakitan. Linabahan ninda an saindang mga gubing asin pinaputi sa paagi kan dugo kan Kordero.