“Papangenotan ko an sakong butang banwaan sa mga dalan na dai pa ninda inagihan. Gigibohon kong liwanag an saindang kadikloman asin sa saindang atubangan, sasaramahon ko an bakong saramang mga lugar. Iyo ini an mga bagay na gigibohon ko, asin dai ko iyan lilingawan.
an mga buta nakakahiling, an mga pilay nakakalakaw, an mga daoton nalilinigan, an mga bongog nakakadangog, an mga gadan nabubuhay liwat, asin an Marahay na Bareta ipinaghuhulit sa mga dukha.
Mumuklaton mo an saindang mga mata nganing makahiling sinda nin liwanag asin makahale sa kadikloman; makatalingkas sa kapangyarihan ni Satanas dangan makabalik sa Dios. Aakoon ninda an kapatawadan kan saindang mga kasalan asin an sarong lugar sa kaibahan kan mga pinabanal huli sa pagtubod sako.’
Hinahagad ko na maliwanagan an isip nindo tanganing manodan nindo kun ano an paglaom na inapodan niya saindo, kun ano an nagsusupay na biyaya na ipinanuga niya sa saiyang mga banal,
Namomotan nin Kagurangnan an saiyang banwaan; an mga sadiri niya, saiyang inaataman. Kaya nagduduko kita sa saiyang pamitisan, asin nagkukuyog kan saiyang mga kabotan.
Alagad kamo an piniling rasa, mga padi kan Hade, sarong nasyon na banal, saka mga tawong sadiri nin Dios. Pinili kamo tanganing magbareta kan mga makangangalas na gibo nin Dios na iyo an nag-apod saindo hale sa kadikloman pasiring sa saiyang makangangalas na liwanag.