“Tumindog ka, O Kagurangnan Dios, asin kaiba an Kaban nin Tipan, an tanda kan saimong kapangyarihan, lumaog ka sa Templo dangan mag-erok ka digdi sagkod lamang. Magubingan logod nin kaligtasan, Kagurangnan, an saimong kapadian, asin mag-ogma logod an mga banal sa saimong karahayan.
Nag-oogma an Jerusalem huli kan ginibo nin Kagurangnan. Nakakaagid siya sa sarong nobya na nakagubing nin pangkasal. Ginubingan siya nin Dios nin gubing nin kaligtasan saka kapangganahan.
Pag-ogma, pag-ogma, banwaan nin Sion! Pagkurahaw sa kaogmahan, kamong mga taga Jerusalem! Hilinga, an saindong hade maabot na sa saindo! Maabot siyang mapandaog saka mapanggana, alagad mapakumbaba asin naglulunad sa sarong asno— sa sarong torilyo, na ogbon nin sarong asno.
Siring man, kamong mga hoben dapat magpasakop sa mga gurang saindo. Kamo gabos magpatarabang-tabang na may kapakumbabaan, huli ta nasasabi sa kasuratan, “Habo an Dios sa mga mapaabaw-abaw, alagad benebendisyonan niya an mga mapakumbaba.”
Magkagaradan logod, sa siring na paagi an gabos mong kaiwal, O Kagurangnan, alagad magliwanag logod an saimong mga katood siring sa minasirang na aldaw! Dangan nagkaigwa nin katoninongan sa daga sa laog nin kwarentang taon.