Alagad ngunyan, O Kagurangnan, na samuyang Dios, sa kadikit na panahon naherak ka asin tinugotan mong makadulag sa kaoripnan an nagkapira samo asin tinugotan mong mag-erok na ligtas sa banal na lugar na ini. Pinadulag mo kami sa kaoripnan asin tinawan mo nin bagong buhay.
“Huli kaini ako naghihibi; mga mata ko nagbubulos nin luha. Mayo nin minaranga sako; mayo nin pwedeng magpakosog kan boot ko. Nagmomondo an sakong kaakian huli ta nadaog ako kan kaiwal.
Mababaretaan ini kan mga Cananeo asin kan iba pang nag-eerok sa daga. Papalibotan ninda kami asin gagadanon an lambang saro samo. Ano an gigibohon mo para sa saimong dakulang ngaran?”