2 Sagkod nuarin ko titioson an kasakitan? Sagkod nuarin mapapano nin kamondoan aldaw banggi an sakuyang puso? Sagkod nuarin an panggana sako kan sakuyang mga kaiwal?
Kun ako maraot, herak man sako! Alagad kun ako matanos, dai ako makakapaabaw-abaw, huli ta napapano ako nin kasosopgan asin nahihiling ko an sakong kasakitan.
Ini gabos nagigiromdoman ko kun binubuksan ko an sakuyang puso, kan pinapangenotan ko an kadaklan, pasiring sa harong nin Dios, mantang maogmang nagkukurahaw saka nag-aawit nin pasasalamat— sarong katiriponan na nagseselebrar sa dakulang kaogmahan.
Tadaw ta dai na natatapos an sakong kasakitan? Tadaw ta dai na nabobolong an sakong mga lugad? Tinutuyo mo daw na, para sako, ika magin arog sa sarong sapa na nagmamara sa tig-init?”
nagsasabi ka, ‘Herak man sako huli ta dinagdagan nin Kagurangnan an sakong kasakitan nin kamondoan. Napapagal na ako sa kaaagrangay, asin mayo na ako nin kapahingaloan!’
Mga kaiwal an nagsakop saiya, nagin mauswag an mga kalaban niya; pinasakitan siya nin Kagurangnan huli kan dakul niyang mga kasalan. Nagharale an saiyang kaakian, binihag kan mga kaiwal.
An saiyang ati madaling nahiling; alagad dai niya pinahalagahan an saiyang kataposan. Mangirhat an saiyang pagkarumpag; mayo nin pwedeng magranga saiya. Nanggana an saiyang mga kaiwal, asin naghahagad siya nin pagkaherak sa Kagurangnan.
Totoo mananggad na naghelang siya na haros magadan na; alagad naherakan siya nin Dios, bako sanang siya kundi ako man, tanganing ikalikay ako sa sunod-sunod na kamondoan.
Huli ta kun makua na nin sarong tawo an saiyang kaiwal, pinapaligtas pa daw niya? Bendisyonan ka logod nin Kagurangnan huli kan ginibo mo sako ngunyan na aldaw!