Hinanyoga an saimong sorogoon asin an saimong banwaan sa Israel sa panahon na mamibi kamong arubang sa lugar na ini. Hinanyoga kami hale sa saimong erokan sa langit asin patawada kami.
An Kagurangnan yaon sa saiyang banal na templo; yaon sa langit an saiyang trono. Minamasdan niya an mga tawo saen man na lugar asin aram niya an saindang ginigibo.
Kun bakong an Kagurangnan an magpatindog kan harong, masasayang sana an trabaho kan mga nagpapatindog kaiyan. Kun bakong an Kagurangnan an magbantay sa syudad, masasayang sana an pagpupuka kan bantay.
Kagurangnan, pinabayaan ko an sakong kapalangkawan asin tinalikodan ko na an kapaabaw-abawan. Dai na ako nakikiaram sa darakulang mga bagay asin sa mga makangangalas para sako.
“Ako an halangkaw asin banal na Dios, na nabubuhay sagkod lamang. Nag-eerok ako sa sarong halangkaw saka banal na lugar, alagad nag-eerok man ako sa kaibahan kan mga tawong mapakumbaba saka nagsosolsol, tanganing ibalik sa sainda an saindang pagsarig asin paglaom.
Nagsasabi an Kagurangnan, “An langit iyo an sakong trono asin an kinaban iyo an sakong tungtongan. Anong harong an pwede nindong itugdok para sako; saen na lugar ako magpapahingalo?
Alagad an parasingil nin buhis na nakatindog sa harayo, dai nangangahas magtangad sa langit, kundi tinutumbok an saiyang daghan asin nagsasabi, ‘O Dios ko, kaheraki man ako na sarong parakasala!’