Ligtasan ako sa maringis na mga kaiwal; ligtasan ako sa kamot kan mga dayuhan, na an mga ngoso dai nagtataram nin katotoohan, na an saindang toong kamot nanunumpa sa kaputikan.
Dai mo ako pagpadusahan kaiba kan tampalasan, kaiba kan mga paragibo nin karatan, na katoninongan sa kapwa an nasa ngoso, alagad karatan an yaon sa saindang puso.
Dinadalaw ninda ako, alagad kaputikan an itinataram; nagtitipon sinda nin maraot na bareta dapit sako, dangan minaluwas asin ibinabalangibog iyan sa gabos na lugar.
Huli ta mayo nin katotoohan sa saindang ngoso; karatan an nasa saindang puso. An saindang halonan sarong bukas na lulubngan; an saindang dila pano nin kaputikan.
An saiyang mga tataramon mahalnas pa ki sa mantika, alagad gera an nasa puso niya; an saiyang mga tataramon malumoy pa ki sa lana, alagad matarom siring sa espada.
Huli kan kasalan sa saindang mga ngoso, kan mga tataramon na gabos maraot, madakop logod sinda sa saindang kapaabaw-abawan. Huli kan saindang mga pagmaldisyon saka pagputik,
Boot sana nindong ibaba siya hale sa halangkaw niyang kamugtakan; ikinakaogma nindo an kaputikan. Nagbebendisyon kamo sa paagi kan saindong mga ngoso, alagad nagmamaldisyon sa saindong mga puso.
Sasabihan mo sinda na an nasyon ninda dai minakuyog sako, an saindang Kagurangnan Dios, ni minaako nin pagsagwe. Mayo na sa sainda an katotoohan; dai na ngani ninda ini nasasambit.
An saindang dila garo bosog nin pana na nakakagadan; danay sindang nagsasabi nin kaputikan. An lambang saro nagtataram nin magayon sa saiyang kanatad, alagad an totoo, nagbubugtak siya nin siod para saiya.
Mayo na minsan sarong onestong tawo sa daga, mayo maski sarong maimbod sa Dios. An gabos naghahalat kan tamang panahon tanganing manggadan. An lambang saro naghahanap kan saiyang kapwa tanganing gadanon.
An mga siring na tawo bakong sa satong Kagurangnan naglilingkod, kundi nagpaparaisip sana kan saindang tulak. Dinadaya ninda an mga tawong inosente, sa paagi kan saindang magayon asin marahay pagdangogon na mga tataramon.