Minaduko ako sa atubang kan saimong banal na Templo asin minaomaw kan saimong ngaran, huli kan danay mong pagkamoot asin kaimbodan; huli ta an saimong ngaran asin tataramon ginibo mong halangkaw sa gabos.
Huli sa sako man sana, ginigibo ko iyan— dai ko itutugot na pagbasang-basangon an sakong ngaran o na may makihiras kan sakong kamurawayan, na para sa sako nanggad sana asin bakong sa kiisay pa man.”
“Kaya sabihan mo an mga Israelita na ini an itinataram ko, an Kagurangnan Dios: Banwaan nin Israel, an gigibohon ko bakong huli sa saindo, kundi huli sa banal kong ngaran na dinigtaan nindo sa lambang nasyon na dinumanan nindo.
O Israel, boot kong maaraman mo na ginigibo ko an gabos na ini bakong huli saimo. Boot kong mamatean mo an kasosopgan saka an pagkawara nin onra huli kan mga ginigibo mo. Ako, an Kagurangnan Dios, an nagtaram.”
Kagurangnan, dangoga kami. Kagurangnan, patawada kami. Kagurangnan, hinanyoga kami asin paghiro! Maghidali ka, tanganing maaraman kan gabos na ika an Dios! Saimo an syudad asin an banwaan na ini.”
Ipapahiling mo sa saimong banwaan, an mga kapagarakian ni Abraham asin ni Jacob, an saimong kaimbodan saka danay na pagkamoot, siring sa ipinanuga mo sa samong mga ginikanan kaidtong panahon.
Mababaretaan ini kan mga Cananeo asin kan iba pang nag-eerok sa daga. Papalibotan ninda kami asin gagadanon an lambang saro samo. Ano an gigibohon mo para sa saimong dakulang ngaran?”