Inaako mo an mga tawong nakakakua nin kaogmahan sa paggibo kan tama, sa mga naggigiromdom kun paano mo boot sindang mamuhay. Naanggot ka samo, alagad nagpadagos kami sa pagkakasala; poon pa kaidtong panahon nagpadagos kami sa paggibo kan maraot maski anggot ka nin marahay.
“Herak man saindo, mga Fariseo! Nagtatao kamo nin himoloan para sa Dios maski kan mga tinanom na panrekado, siring kan pamyenta, anis patin iba pa, alagad pinapabayaan nindo an katanosan asin an pagkamoot nin Dios. Ini an dapat nindong gibohon, alagad dai man pagpabayaan an iba.
An mga tawong padagos na naggigibo nin marahay, saka naghahanap nin kamurawayan, nin kaomawan asin buhay na daing kagadanan, tatawan nin Dios nin buhay na daing kataposan.
Alagad an tawong nagsisiyasat kan totoong katogonan, na iyo an nagtatao nin katalingkasan, dangan danay na inaadalan iyan—na bako sanang paradangog na malilingawon kundi paragibo man—an siring na tawo bebendisyonan nin Dios sa saiyang gibo.
Paladan an mga naglinig kan saindang mga gubing, huli ta tatawan sinda nin deretsong magkakan kan bunga kan kahoy nin buhay, saka maglaog sa mga trangkahan kan syudad.