“Kun magkasala sinda saimo, huli ta mayo nin tawo na dai nagkakasala, asin sa kaanggotan pabayaan mo sindang madaog saka mabihag kan saindang mga kaiwal sa harayo o haraning lugar,
An pagkatakot sa Kagurangnan iyo an pagkaongis sa karatan; ikinakaongis ko an kapalangkawan asin an kapaabaw-abawan, an mga karatan saka an mga bikong tataramon.
Kaongisan nindo an maraot, kamotan an tama, asin papagdanayon an hustisya sa mga hukoman; tibaad pa maherakan nin Kagurangnan an mga tawo sa nasyon na ini na nagkakaburuhay pa.
Kaya kamo man sana an nagpapatotoo na oyon kamo sa ginibo kan saindong mga ginikanan; huli ta ginadan ninda an mga propeta dangan kamo an naggibo kan saindang mga pantyon.
Dai ko na kamo aapodon na mga sorogoon, huli ta an sorogoon dai nakakaaram kan ginigibo kan saiyang kagurangnan. Aapodon ko kamong mga katood, huli ta sinabi ko saindo an gabos kong nadangog sa sakong Ama.
Ika sana saka an Dios an dapat makaaram kan pagtubod mo dapit sa bagay na ini. Paladan an tawong dai pinagriribok kan saiyang konsyensya huli ta aram niyang tama an ginigibo niya.
Huli ta an mga kamawotan kan laman tumang sa Espiritu; an mga kamawotan kan Espiritu tumang sa laman. Magkasarungat an duwang ini. Kaya dai ta masusunod an boot tang gibohon.
Alagad masarig an pundasyon na ibinugtak nin Dios, asin nasusurat sa ibabaw kaiyan an mga tataramon na ini: “Midbid nin Kagurangnan an mga tawong sadiri niya” asin, “An siisay man na nag-aapod sa ngaran nin Kagurangnan kaipuhan maglikay sa karatan.”
Kita gabos nakakaginibo nin mga sala. An tawong dai nasasala sa saiyang pagtaram sarong tawong perpekto; nakakapugol man siya kan saiyang bilog na pagkatawo.
iligtas nindo an iba sa paagi kan pag-agaw sainda sa kalayo. Siring man maherak kamo sa iba, alagad mag-ingat kamo; kaongisan nindo maski an gubing na nadigtaan kan saindang kadustaan.