Aram kong dai mo gagadanon an matanos kaiba kan maraot. Dai mo gigibohon iyan! Kun gibohon mo iyan, madadamay an mga matanos sa pagpadusa kan mga maraot. Imposibleng gibohon mo iyan! Matanos an Hukom kan bilog na kinaban!”
sa atubang nin Kagurangnan, huli ta siya minadatong, huli ta siya minadatong tanganing hukoman an daga. Huhukoman niya an kinaban sa katanosan, asin an mga banwaan, sa saiyang katotoohan.
Dudumanon niya an mga tumatawo dangan gagadanon sinda; pakatapos, ipapaataman niya sa iba an ubasan.” Kan madangog ini kan mga tawo, nagsabi sinda, “Dai man logod iyan mangyari!”
Huli ta nagtalaan an Dios nin sarong aldaw na huhukoman niya an kinaban sa katanosan, sa paagi nin sarong tawo na pinili niya. Ini pinatotoohan niya sa gabos kan buhayon niya liwat an tawong iyan!”
Bako! Maski magin putikon an gabos na tawo, danay na magigin totoo an Dios, siring sa nasusurat, “Kaipuhan mahiling na tama ka; kun hukoman ka kaipuhan manggana ka.”