Alagad nagsabi si Eliseo, “Bakong idtoon ako sa espiritu kan maghilig sa saiyang karwahe an lalaki sa pagsabat saimo? Bako ini an panahon tanganing mag-ako nin kwarta asin mga gubing, nin kaolibahan saka mga ubasan, nin mga karnero saka mga baka, o mga sorogoon!
Sa maigot kong pagmawot na makamtan an kadonongan, nag-isip akong paogmahon an sakong hawak sa paagi nin arak asin nin kalolongan. Nagsaboot ako na tibaad iyo ini an pinakamarahay na paagi sa paggamit nin tawo kan halipot niyang buhay sa daga.
Nagsaboot ako, “Huhukoman nin Dios an mga matanos saka an mga maraot, huli ta nagtalaan siya nin panahon para sa gabos na bagay asin para sa gabos na gibo.
Mag-ogma ka sa mga aldaw nin kauswagan, asin sa mga aldaw nin kasakitan, giromdoma na an Dios nagpapadara nin kaogmahan siring na nagpapadara siya nin kasakitan. Dai mo nanggad maaraman kun ano an sunod na maabot saimo.
Pagkaaga minasabi kamo, ‘Mauran ngunyan huli ta madampog.’ Nauukodan nindo kun mauran o mainit sa paghiling sana sa langit, alagad dai kamo tataong magsabot kan kahulogan kan mga tanda kan panahon!