An saiyang mga tataramon mahalnas pa ki sa mantika, alagad gera an nasa puso niya; an saiyang mga tataramon malumoy pa ki sa lana, alagad matarom siring sa espada.
Napapalibotan ako nin mga kaiwal, na garo mga leon na minakakan nin mga tawo; an saindang mga ngipon siring sa mga garod saka pana, an saindang mga dila mga matarom na espada.
Alagad dai aram kan saiyang mga biktima na kagadanan an idtoon sa saiyang harong, na an saiyang mga nagin bisita yaon na ngunyan sa irarom, sa kinaban kan mga gadan.
Nakua ko na orog na mapait ki sa kagadanan an babae, na an saiyang pagkamoot arog sa sarong siod asin sa sarong hikot; dangan an saiyang mga kamot na pangkugos arog sa mga kadena. An lalaki na nakakapawili sa Dios makakadulag saiya; alagad an parakasala madadakop niya.
An tataramon nin Dios buhay saka mapangyari, mas matarom ki kan arin man na espada na doble an tarom. Minalagbas iyan sa sugponan kan kalag saka espiritu, sa sugponan kan ngalongaloan saka hutok nin tolang. Naaaraman kaiyan an kaisipan asin kamawotan nin tawo.