Binabantayan nin marahay nin Kagurangnan an bilog na daga tanganing pakosogon an mga tawong an puso maimbod saiya. Kalolongan an ginibo mo, kaya poon ngunyan magkakaigwa ka nin mga gera.”
An Kagurangnan yaon sa saiyang banal na templo; yaon sa langit an saiyang trono. Minamasdan niya an mga tawo saen man na lugar asin aram niya an saindang ginigibo.
Ako, an Kagurangnan, an nagsisiyasat sa isip saka nagbabalo kan puso nin tawo. Tinatratar ko an lambang saro sosog sa saiyang pamumuhay, asin mga ginigibo.”
Mayo nin siisay man na makakatago sa arin man na lugar na dai ko mahihiling. Dai nindo naaaraman na yaon ako maski saen na lugar sa langit saka sa daga?
Iyan an saindang aabotan huli ta naggibo sinda nin magabat na kasalan—nagdorog sinda sa bako nindang agom saka nagtaram nin mga kaputikan sa ngaran nin Kagurangnan. Tumang ini sa kabotan nin Kagurangnan; siya an saksi laban sainda. An Kagurangnan an nagtaram.”
dakula an saimong katuyohan asin makangangalas an saimong mga gibo. Nahihiling mo an ginigibo kan tawo, asin binabalosan mo sinda sosog sa saindang gibo.
Dai lamang naglaog sa saindang isip na magigiromdoman ko an gabos na karatan na ini; alagad napapalibotan sinda kan saindang mga kasalan, asin dai pwedeng dai ko mahiling an mga iyan.”
“Suratan mo an anghel kan simbahan sa Tiatira: “Iyo ini an mensahe kan Aki nin Dios, na may mga matang garo kalayong naglalaad, asin may mga bitis na garo bronseng nagkikintab.
Gagadanon ko man an saiyang mga aki tanganing maaraman kan gabos na simbahan na ako iyo an nagsisiyasat sa isip saka puso nin tawo, dangan itatao ko sa lambang saro an maninigo sa saiyang mga gibo.