Siisay an nagsakat sa langit dangan naghilig? Siisay an nakapugol kan doros sa saiyang mga kamot? Siisay an nakapatos kan katubigan sa sarong pedaso nin tela? Siisay an nagbugtak kan mga pagdolonan kan kinaban? Siisay siya, kun aram mo? Siisay an saiyang aking lalaki?
“Ako an halangkaw asin banal na Dios, na nabubuhay sagkod lamang. Nag-eerok ako sa sarong halangkaw saka banal na lugar, alagad nag-eerok man ako sa kaibahan kan mga tawong mapakumbaba saka nagsosolsol, tanganing ibalik sa sainda an saindang pagsarig asin paglaom.
Pahiboga an puso kan banwaan na ini, pagabata an talinga ninda, asin taklobi an mga mata ninda, ta tibaad makahiling sinda asin makadangog patin makasabot dangan magbalik sako saka magpabolong.”
“Itinao sako kan sakong Ama an gabos na bagay. Mayong nakakamidbid sa Aki kundi an Ama sana; mayo man nin nakakamidbid sa Ama kundi an Aki sana, asin an boot kan Aki na pahayagan.
O an kararoman kan mga kayamanan nin kadonongan asin kaaraman nin Dios! Dai matugkad an saiyang mga kaisipan asin dai masabotan an saiyang mga palakaw!
“Suratan mo an anghel kan simbahan sa Filadelfia: “Iyo ini an mensahe kan Banal asin Totoo, na nagkakapot kan lyabe ni David; an pintoan na binubuksan niya mayo nin nakakasera; an sineserahan niya mayo nin nakakabukas.
An lambang saro kaining buhay na linalang may anom na pakpak, pano nin mga mata an luwas asin an laog. Aldaw-banggi daing ontok an saindang pag-awit kaini: “Banal, banal, banal an Kagurangnan Dios na Makakamhan, na iyo kaidto, ngunyan, asin sa madatong pang panahon.”