Pagmata, O Jerusalem! Pagmata asin pagbangon! Ininom mo an kalis nin padusa na ipinainom saimo nin Kagurangnan sa saiyang kaanggotan; inubos mo iyan, dangan ika nagsasayasay.
Siring kaini an gigibohon kong tipan sa mga taga Israel: Ibubugtak ko an sakong togon sa saindang isip saka isusurat ko iyan sa saindang puso. Ako an magigin Dios ninda, asin sinda an magigin banwaan ko.
Mayong paglaom an sakong banwaan huli ta dai ninda ako minimidbid. Kamo man na mga padi habong magmidbid sako asin isinikwal nindo an sakong katukdoan, kaya isinisikwal ko man kamo asin dai ko man aakoon an saindong mga aking lalaki bilang mga padi ko.
Dai nanggad nindo paglingawan an tipan saindo nin Kagurangnan na saindong Dios. Otobon nindo an saiyang pagboot asin dai kamo maggibo nin ano man na ladawan na ipinapangalad niya,
Magmaan kamo. Dai nanggad nindo paglingawan, sa bilog nindong pagkabuhay, an mga bagay na saindong nahiling. Iosip nindo sa saindong mga aki asin mga makoapo,
“‘Galangan nindo an saindong ama asin ina, siring na ako, an Kagurangnan na saindong Dios, an nagboboot sa saindo, tanganing maghalawig an saindong buhay asin mapakarahay kamo duman sa daga na itinatao ko saindo.
“Maimbod na kuyogon nindo an gabos na togon na itinao ko saindo ngunyan tanganing mabuhay asin magdakul kamo, patin masadirihan nindo an dagang ipinanuga nin Kagurangnan sa saindong mga ginikanan.