An saiyang mga tataramon mahalnas pa ki sa mantika, alagad gera an nasa puso niya; an saiyang mga tataramon malumoy pa ki sa lana, alagad matarom siring sa espada.
Napapalibotan ako nin mga kaiwal, na garo mga leon na minakakan nin mga tawo; an saindang mga ngipon siring sa mga garod saka pana, an saindang mga dila mga matarom na espada.
Danay sindang andam sa pagtaram nin kaputikan; embes na katotoohan, pandadaya an nagpapalakaw kan daga. Nagtataram an Kagurangnan, “Sunod-sunod na karatan an ginigibo kan sakong banwaan asin dai ninda ako minimidbid bilang saindang Dios.”
An saindang dila garo bosog nin pana na nakakagadan; danay sindang nagsasabi nin kaputikan. An lambang saro nagtataram nin magayon sa saiyang kanatad, alagad an totoo, nagbubugtak siya nin siod para saiya.
An dila garo kalayo. Iyan sarong kinaban nin karatan na kabtang kan satong hawak na nakakadigta kan bilog tang hawak! An kalayo kan dila gikan sa impyerno; kinakalayohan kaiyan an bilog nyatong pagkatawo.