Alagad nahihiling mo; namamasdan mo an kahorasaan asin kasakitan; danay kang andam sa pagtao nin tabang. An dukha minasarig sa saimo; ika an danay na nagtatabang sa mga ilo.
Huli ta an Kagurangnan nin mga hukbo igwa nin aldaw na inandam laban sa gabos na mapaabaw-abaw saka mapalangkaw, laban sa gabos na ilinangkaw asin itinaas;
nagin mataba saka mabaskog. Mayo nin kataposan an gibo nindang katampalasanan. Dai ninda ginagalangan an deretso kan mga ilo, ni pinapahilingan nin hustisya an mga naaapi.
“Sa daga na itatao saindo nin Kagurangnan na saindong Dios, dai nindo paghiroon an mga muhon kan saindong kanatad, muhon na ibinugtak kaidto pang panahon.
Sa Dios Ama, an malinig saka mayong digtang pagkamaki-Dios iyo ini: an pagtabang sa mga ilo asin sa mga babaeng balo sa saindang kasakitan, dangan an pag-ingat sa sadiri na dai madigtaan kan kinaban.
Siring man, kamong mga hoben dapat magpasakop sa mga gurang saindo. Kamo gabos magpatarabang-tabang na may kapakumbabaan, huli ta nasasabi sa kasuratan, “Habo an Dios sa mga mapaabaw-abaw, alagad benebendisyonan niya an mga mapakumbaba.”