Alagad an sarong tribu itatao ko sa saiyang aking lalaki, tanganing danay akong igwa nin sarong kapagarakian kan sorogoon kong si David na naghahade sa Jerusalem, an syudad na pinili ko tanganing bugtakan kan sakong ngaran.
Nagadan si Ezekias asin ilinubong sa itaas na kabtang kan mga lulubngan kan mga aking lalaki ni David. Sa saiyang pagkagadan, tinawan siya nin dakulang kaomawan kan mga taga Juda asin kan mga taga Jerusalem. Si Manases na saiyang aking lalaki iyo an nagsalihid saiya bilang hade.
Dangan nahiling ko an ilinubong na mga tampalasan. Laog-luwas sinda kaidto sa banal na lugar, asin inomaw sa mga syudad saen naggibo sinda nin karatan. Ini mayo man nin halaga.
“Sasalakayon ko an Babilon,” an sabi nin Kagurangnan nin mga hukbo, “asin rurumpagon ko iyan. Dai ako matada nin anoman—maski kaakian, mayo nanggad nin matatada. Ako, an Kagurangnan, an nagtaram.
Kagurangnan, ika an paglaom nin Israel; mapapasopog an gabos na nagbaya saimo. Mapapara sinda arog sa ngaran na isinurat sa alpog, huli ta binayaan ka ninda, Kagurangnan, an burabod nin buhay na tubig.
Sa katotoohan sinasabihan ko kamo, saen man ipaghulit an marahay na baretang ini sa bilog na kinaban, an ginibo niyang ini ipapamareta sa pagromdom saiya.”