Nagsimbag an opisyal, “Pinadigdi daw ako kan sakong emperador tanganing magsabi kan mga tataramon na ini sa saindong hade saka sa saindo sana, asin bakong sa mga tawong iyan na nagtuturukaw sa kudal, na siring saindo, makakan kan saindang odo dangan mainom kan saindang ihi?”
Sinugo kan mayayaman an saindang mga sorogoon tanganing magharok; nagduman sinda sa mga bubon, alagad mayo sinda nin nakuang tubig; nagbalik sinda na mayo nin laog an mga tapayan. Huli sa kasosopgan saka pagkaribong, tinahoban ninda an saindang mga lalawogon.
Nag-aagrangay an saiyang banwaan mantang naghahanap nin pagkakan; an kayamanan ninda iriniribay nin tinapay tanganing padagos sindang mabuhay. “Hilinga ako, Kagurangnan,” an sabi kan syudad; “hilinga ako sa sakong kasakitan!”
‘Maski an alpog digdi sa saindong banwaan na nakadukot sa samong mga bitis, pinapagpag mi bilang patanid saindo. Alagad saboton nindo ini: harani na an Kahadean nin Dios!’
Huli kaiyan, paglilingkodan nindo an mga kaiwal na ipapadara saindo nin Kagurangnan. Magugutom kamo, mapapaha, magigin huba, asin magkukulang sa gabos na bagay; aapihon kamo nin makuri kan Kagurangnan sagkod na kamo magadan.
Magagadan sinda sa gutom saka kalentura, asin sa makatakot na mga helang. Isusubol ko sa pagsalakay sainda an mga maringis na hayop, asin an mga makamandag na halas na makagat sainda.