22 “Kondenara sinda huli kan saindang mga karatan, siring na pinadusahan mo ako huli kan sakong mga kasalan. Minaagrangay ako sa kasakitan, asin pinanluluya an sakuyang puso.”
Paghumare sa pagsimbag sako, Kagurangnan! Pinanluluya an sakuyang espiritu! Hare pagtagoa sako an lalawogon mo, tibaad makaarog ako sa mga nahulog sa lulubngan.
Tano ta maghapot an mga nasyon, “Haen an saindang Dios?” Mahiling mi logod an pagsingil asin pagpadusa mo sa mga nasyon, huli ta pinabulos ninda an dugo kan saimong mga sorogoon.
Iula mo an labi-labi mong kaanggotan sa mga nasyon na dai nagmimidbid saimo, asin sa mga tawo na dai nag-aapod kan saimong ngaran. Ginadan ninda an saimong banwaan; rinonot nanggad ninda kami asin binayaan nindang raot an samong daga.
Alagad, Kagurangnan, naaaraman mo an gabos nindang plano tanganing gadanon ako. Dai mo patawadon an saindang karatan ni pagparaon an saindang kasalan. Pabayaan mong madaog sinda sa atubangan mo; gibohon mo ini sainda sa panahon nin saimong kaanggotan.”
Alagad ngunyan, hahalonon an gabos na naghahalon saindo, asin an gabos nindong kaiwal dadarahon bilang mga bihag. An gabos na nag-aapi saindo aapihon asin an gabos na nananamsam saindo sasamsaman.
Tugote nindong sabihan kan mga taga Sion, “Magbayad logod an Babilonia huli kan kadahasan na ginibo niya sato.’ Tugote nindong sabihan kan mga taga Jerusalem, “Magbayad logod an Babilonia huli kan tinios nyamo!”
“Hale sa itaas nagpadara siya nin kalayo, na nag-irarom sagkod sa mga tolang ko. Nagbugtak siya nin siod para sa sakong mga bitis, dangan binayaan niya ako; binayaan na namumungnan, nakukulogan sa bilog na aldaw.