Namatean ko an mapangyaring presensya nin Kagurangnan dangan nadangog ko siyang nagtataram sako, “Tumindog ka asin magduman ka sa kapantayan; duman ako makikiolay saimo.”
Nadadangog ko an gabos na ini, asin tinatakigan ako; an sakong ngabil nagkikimigkimig sa takot. Nanluluya an sakong hawak, asin nagkakasiringkog an sakong mga bitis. Daing girong na hahalaton ko an pag-abot kan panahon na papadusahan nin Dios an nagsasalakay sato.
Nagsimbag sinda, “Sinugo kami ni Kapitan Cornelio. Matanos siyang tawo, may pagkatakot sa Dios, saka ginagalangan kan gabos na Judio. Sinabihan siya kan sarong anghel nin Dios na alokon ka sa harong niya, tanganing makadangog siya kan sasabihon mo.”
Kan madangog ini kan mga tawo, napurisaw sinda nin marahay, kaya hinapot ninda si Pedro saka an ibang mga apostol, “Mga tugang, ano an dapat ming gibohon?”
Naghapot ako, ‘Ano an dapat kong gibohon, Kagurangnan?’ Sinimbag ako kan Kagurangnan, ‘Tumindog ka asin magdagos ka sa Damasco; duman sasabihan ka kan gabos na bagay na itinalaan na gibohon mo.’
Alagad tumindog ka! Nagpahiling ako saimo tanganing gibohon takang sorogoon ko; magigin saksi ka sa mga nahiling mo ngunyan manongod sako saka sa mga ipapahiling ko saimo ngapit.
Kaya, namomotan kong mga tugang, kun kaidtong kaiba nindo ako, danay nindo akong kinukuyog, orog nang magkuyog kamo sako ngunyan na harayo ako saindo. Magtrabaho kamo na may pagkatakot saka pagtakig sagkod na makamtan nindo an saindong kaligtasan,
Alagad mas dakul na biyaya an itinatao nin Dios, kaya an kasuratan nagsasabi, “Habo an Dios sa mga mapaabaw-abaw, alagad benebendisyonan niya an mga mapakumbaba.”