Itatao ko sainda an sarong katuyohan sa buhay, an omawon ako sa gabos na panahon para sa sadiri nindang karahayan asin sa karahayan kan saindang mga kapagarakian.
Ngunyan madiyan na ako saimo; mayo na ako sa kinaban, alagad mawawalat sinda sa kinaban. O Banal na Ama, huli kan kapangyarihan kan saimong ngaran, pangatamana an mga itinao mo sako, tanganing magkasararo sinda siring na kita saro.
Sa ngaran ni Jesu-Cristo na satong Kagurangnan, nakikimaherak ako saindo, mga tugang, na magkaoroyon kamo nganing dai kamo magkabaranga; magkasararo kamo sa isip saka sa katuyohan.
Ngunyan, mga tugang, paaram na saindo! Maghingowa kamong magin orog karahay; sunodon nindo an mga hulit ko; magkasararo kamo saka mamuhay na matoninong. Mapasaindo an pagkamoot asin an katoninongan nin Dios.
Ngunyan, an mahalaga iyo na mamuhay kamo sosog sa itinutukdo kan Marahay na Bareta dapit ki Cristo, tanganing madalaw ko man kamo o dai, mabaretaan ko na nagdadanay kamong masarig, may saro sanang katuyohan, saka sararong nakikilaban para sa pagtubod sa Marahay na Bareta.
Sa kataposan, dapat na magkasararo kamo gabos sa espiritu, magmakulog sa kapwa, magkaminorootan siring sa magturugang; magkaigwa kamo nin mahuyo na puso asin mapakumbabang boot.
An siisay man na naghuhulit, dapat ihulit an mensahe nin Dios; an naglilingkod, maglingkod sa bilog na kosog na itinao saiya nin Dios, tanganing sa gabos na bagay, mapamuraway an Dios huli ki Jesu-Cristo. Sa saiya sana an gabos na kamurawayan asin kapangyarihan sagkod nuarin pa man.