Pag-abot ninda duman, binaranga ni Abram sa nagkapirang grupo an saiyang tawohan, asin pagkabanggi sinalakay ninda an kalaban na saindang dinaog. Linamag niya sinda sagkod sa Hobah, sa amihan kan Damasco
Alagad nagsimbag si Abram, “O Kagurangnan Dios, anong halaga kan itatao mo sakong premyo huli ta mayo akong aki, asin an sakong eredero iyo si Eliezer kan Damasco.
Dangan nagpatindog si David nin mga kampo nin mga soldados sa Damasco; nagin sorogoon niya an mga Siro asin nagbuhis sinda saiya. Pinapanggana nin Kagurangnan si David saen man siya magduman.
Magdidiklom an bulan, asin dai na maliwanag an aldaw, huli ta an Kagurangnan nin mga hukbo an maghahade sa Jerusalem, sa Bukid nin Sion, asin mahihiling kan mga kamagurangan kan banwaan an saiyang kamurawayan.
Kaya orog na nagkosog an kinurahaw; an nagkapirang paratukdo kan Katogonan na kaayon sa grupo kan mga Fariseo nagtindog saka nagsabi, “Mayo kaming nakukuang sala sa tawong ini! Tibaad nagtaram mananggad saiya an sarong espiritu o anghel!”
May kapot siyang pitong bitoon sa too niyang kamot, dangan sa saiyang ngoso may nagluwas na sarong espadang doble an tarom. An saiyang lalawogon nagkikintab arog kan liwanag nin aldaw kun odto.