Sa aldaw na labanan mo an saimong mga kaiwal, sa marahay na boot iibahan ka kan saimong banwaan. Siring sa ambon nin kaagahon, an mga hoben na lalaki madatong saimo diyan sa banal na kabubuldan.
Kaya naglunad si Pedro sa sakayan dangan ginuyod sa baybayon an hikot na pano nin darakulang sira—syento singkwenta y tres gabos. Maski kadakul an sira, dai nagisi an hikot.
Pagkadangog kaini, naogma an mga pagano, asin pinamuraway ninda an tataramon nin Dios; dangan nagturubod an mga pinili para sa buhay na daing kataposan.
Kan madangog ini kan mga tawo, napurisaw sinda nin marahay, kaya hinapot ninda si Pedro saka an ibang mga apostol, “Mga tugang, ano an dapat ming gibohon?”
Dapat magpasakop an siisay man sa mga namamayo kan gobyerno, huli ta mayong awtoridad na bakong tugot nin Dios. An mga awtoridad sa ngunyan na panahon ibinugtak nin Dios.
Ini an mga kalag kan mga dai nagkuyog kaidtong panahon ni Noe, kan an Dios nagparahalat sainda mantang ginigibo ni Noe an arka. Dikit sana an tawo—walo katawo gabos an nakaligtas sa paagi kan tubig.
Dangan inula sa dagat kan ikaduwang anghel an nasa saiyang mangko. An tubig nagin garo dugo nin gadan na tawo, dangan an gabos na nabubuhay sa dagat nagadan.