Dangan binukasan nin Dios an mga mata ni Hagar asin nahiling niya an sarong bubon; kaya nagduman siya asin pinano nin tubig an laogan na anit asin pinainom an saiyang aki.
Nagtingkalag si David asin nahiling niya an anghel na nakatindog sa pagultanan kan langit asin daga, kapot an saiyang espadang andam na ibingat sa Jerusalem. Kaya nagdapa si David saka an kamagurangan nin Israel, na gabos nakagubing nin sako.
Nagsabi ki Balaam an asno, “Bakong ako sana an asno na linulunadan mo sa bilog mong buhay? Ginibo ko na daw saimo an siring kaidto?” “Dai,” an simbag ni Balaam.
Kan nakakadangog kan tataramon nin Dios, Asin nakakaisi kan kadonongan kan Kahorohalangkawe. Kan nakakahiling kan bisyon kan Makakamhan, Kan natutumba, alagad malinaw an mga mata.
Mumuklaton mo an saindang mga mata nganing makahiling sinda nin liwanag asin makahale sa kadikloman; makatalingkas sa kapangyarihan ni Satanas dangan makabalik sa Dios. Aakoon ninda an kapatawadan kan saindang mga kasalan asin an sarong lugar sa kaibahan kan mga pinabanal huli sa pagtubod sako.’
Kan yaon si Josue sa harani kan Jerico, bigla siyang nakahiling nin sarong lalaki na nakatindog sa atubangan niya, na may kapot na espada. Dinolok siya ni Josue asin hinapot, “Kaapil ka nyamo o kaiwal?”
“Bako ako maski arin sa sinabi mo,” an simbag kan lalaki. “Nagdigdi ako bilang pamayo kan hukbo nin Kagurangnan.” Nagdapa si Josue sa pagsamba asin nagsabi, “Sorogoon mo ako, kagurangnan. Ano an boot mong gibohon ko?”