Pakatapos kaini, tinawan ni Jacob si Esau nin tinapay asin nin sinabawan na balatong; nagkakan asin nag-inom ini dangan naghale. Sa siring na paagi, dai pinahalagahan ni Esau an saiyang deretso bilang matuang aking lalaki.
Sinakop ninda an daga nin Canaan; dinaog mo an banwaan na nag-erok duman. An saimong banwaan tinawan mo nin kapangyarihan na gibohon an boot ninda sa mga hade saka mga banwaan nin Canaan.
Embes kaiyan, pinatanidan ko an saindang kaakian: Dai kamo magsunod sa mga katogonan kan saindong mga ginikanan; dai nindo pag-arogon an saindang mga kaugalean, ni pagdigtaan an saindong sadiri, huli kan saindang mga dios-dios.
Ano ta dadarahon pa kita nin Kagurangnan sa dagang idto? Magagadan kita sa gera asin mabibihag an satong mga agom sagkod mga aki. Bako daw na mas marahay na magbalik kita sa Egipto?”
‘Hilinga nindo, mga paratuya-tuya! Magngalas kamo saka magadan! Huli ta may gigibohon ako sa kapanahonan nindo, sarong gibo na dai nindo tutubodon maski igwang magpaliwanag saindo kaiyan!’”
“Dangan nagtaram an Kagurangnan sa satuya gabos, ‘Makakaabot duman an saradit nindong mga aki, na dai pa nakakaaram kan maraot saka kan marahay, sinda na sinabi nindong mabibihag kan mga kaiwal. Itatao ko sainda an daga asin mag-eerok sinda duman.