dangan bilog na aldaw siyang naglakaw pasiring sa kalangtadan. Nag-ontok siya sa sarong kahoy, nagtukaw sa sirong kaini saka nagmawot na magadan. “Tama na Kagurangnan,” an pamibi niya. “Kuahon mo na ako; mas marahay pa sako an magadan!”
Nakikimaherak ako na patawadon mo sinda kan saindang mga kasalan; alagad kun dai mo sinda mapapatawad, paraon mo na man an sakong ngaran sa libro na sinuratan mo kan mga ngaran kan saimong banwaan.”
Tadaw ta dai na natatapos an sakong kasakitan? Tadaw ta dai na nabobolong an sakong mga lugad? Tinutuyo mo daw na, para sako, ika magin arog sa sarong sapa na nagmamara sa tig-init?”
Inontok nin Kagurangnan an pagpadusa saimo; hinale niya an gabos mong kaiwal. An Kagurangnan, an Hade nin Israel, kaibahan mo; mayo ka na nin dahelan tanganing matakot.