Sarong aldaw, kan madali nang magbanggi, nagbangon si David hale sa saiyang pagkatorog asin nagduman sa atop kan palasyo. Mantang naglalakaw-lakaw siya sa atop, natanaw niya an sarong babaeng nangangarigos. Magayon nin marahay an babae,
“Dai kamo maara sa harong kan ibang tawo; dai kamo maara sa saiyang agom, sa saiyang mga oripon, asin sa saiyang mga baka, mga asno o sa ano man na pagsadiri niya.”
Huli ta sa puso minagikan an mga maraot na kaisipan, an panggadan, panambay, an paggibo nin mga bagay na imoral, panghabon, pagputik asin pagpakaraot sa iba.
Alagad ngunyan sinasabihan ko kamo: an maanggot sa saiyang tugang (na mayo nin dahelan), huhukoman; an mag-insulto sa saiyang tugang, dadarahon sa Konseho. An magsabing, ‘Mayo kang pakinabang!’ ihuhulog sa impyerno.
Alagad ngunyan sinasabihan ko kamo: dai kamo magbalos sa naggigibo saindo nin maraot. Kun may sumampaling kan too mong pisngi, ipasampaling mo pa an sa ibong.
An saindang mga mata pano nin pagsambay; mga tawong daing sukol an pagkawili sa kasalan. Dinadagka nindang magkasala an mga maluyang tawo. An saindang mga puso tood na sa kapasloan. Minaldisyon na sinda nin Dios!
Huli ta an gabos na yaon sa kinaban—an karigsokan kan hawak, an karigsokan kan mata, asin an gabos na ipinaghahambog nin tawo sa buhay na ini—bakong gikan sa Ama kundi sa kinaban.