An hade nin Babilonia nagtitindog sa may poste sa pinagsasangahan kan dalan. Tanganing maaraman niya kun arin na dalan an saiyang aagihan, hinihiro niya an mga bosog, nakikihumapot siya sa saiyang mga dios-dios, asin sinisiyasat an apdo kan sarong hayop na isinakripisyo.
Dai ka kutana nagtindog sa pinagsasangahan kan dalan tanganing dakopon an mga nagdudulag mong mga tugang. Dai mo kutana sinda itinao sa mga kaiwal sa aldaw nin saindang kasakitan.
Nagduman an mga sorogoon sa mga tinampo, tinipon an gabos na tawo na nanumpongan ninda, marahay asin maraot; kaya napano nin tawo an lugar nin bangkete.
Huli ta an togon samo kan Kagurangnan iyo ini: ‘Ibinugtak taka na magin sarong ilaw para sa mga pagano, tanganing ibareta an kaligtasan sagkod sa mga poro kan daga.’”
Ako an pinakamenos sa gabos na mga banal. Alagad itinao sako an biyaya nin paghulit kan Marahay na Bareta sa mga pagano dapit sa daing sukol na kayamanan ni Cristo,
“Madya!” an sabi kan Espiritu asin kan Nobya. An makadangog kaini dapat man magsabi, “Madya!” Magdolok an siisay man na napapaha; an nagmamawot, mayong bayad na makakakua kan tubig nin buhay.