Aatamanon niya an saiyang mga hayop siring sa sarong pastor; titiponon niya an mga kordero asin kokogoson niya sinda; luway-luway niyang pangengenotan an mga karnerong may ogbon.
Nagtataram an Kagurangnan nin mga hukbo, “Pagmata, espada, asin salakaya an pastor na nagtatrabaho para sa sako! Gadana siya tanganing magkawararak an mga karnero. Sasalakayon ko an sakong banwaan
“Kun an tugang mo nagkakasala saimo, kaolayon mo siya na kamo sanang duwa; itaram mo saiya an sala niya. Kun dangogon ka niya, marahay ta nagkaolian kamo.
Dapat arog kamo kaiyan. Paliwanagon nindo an saindong ilaw sa gabos na tawo, tanganing mahiling ninda an mga marahay nindong gibo; huli kaiyan oomawon ninda an saindong Ama na nasa langit.
Kan ako kaiba pa ninda, ilinikay ko sinda huli sa kapangyarihan kan ngaran mo, an ngaran na itinao mo sako. Binantayan ko sinda asin mayo sainda nin nawara, pwera kan saro na talagang mawawara, tanganing maotob an kasuratan.
Pakapamahaw ninda, naghapot si Jesus ki Simon Pedro, “Simon, aki ni Juan, namomotan mo ako labi pa ki sa mga ini?” Nagsimbag siya, “Opo, Kagurangnan, aram mo na namomotan taka.” Sinabihan siya ni Jesus, “Pakakana an mga kordero ko.”
kaya tinitios ko ini gabos para sa mga banal nin Dios, tanganing sinda man magkamit kan kaligtasan na yaon ki Cristo Jesus, asin magdadara sainda sa daing kataposan na kamurawayan.
An Kagurangnan dai naghahaloy sa pag-otob kan saiyang mga panuga, bakong siring sa paghona kan iba. Kundi matinios siya para saindo, huli ta habo niyang may mapahamak, kundi boot niyang magsolsol an gabos.