Kan magduman an mga sugo na mga taga Babilonia sa pagsiyasat kan mga nangyayari sa saiyang daga, pinabayaan nin Kagurangnan si Ezekias sa mga palakaw kaini tanganing baloon an hade asin aramon an nasa puso niya.
Idinusay ko an sakong buhay sa pagsabot saka sa pagsiyasat, sa paghanap nin kadonongan saka nin kasimbagan sa sakong mga hapot, asin sa pagsabot kun gurano karaot asin kalolong an kamangmangan.
Tinumangan mi ika, isinikwal, asin dai sinunod. Inapi mi an iba asin tinalikodan mi ika. Mayong katotoohan an samong mga iniisip; gabos kaputikan an samong mga itinataram.
Danay kamong nagpaplano nin maraot; naghihidali kamo sa paggibo kaiyan. Dai lamang kamo nagduduwa-duwa sa paggadan kan mga mayong sala. Kapahamakan saka pagkagaba an nawawalat saen man kamo magduman,
Alagad, kun malabog an saindong mga mata, an hawak nindo mapapano nin kadikloman. Kaya kun an ilaw na yaon saindo kadikloman, orog nanggad an kadikloman!
Rinurumpag mi an mga putik na argumento; ginagaba mi an lambang kapaabaw-abawan na nakakaolang sa pakamidbid sa Dios; binibihag mi an gabos na pag-isip tanganing magkuyog ki Cristo.
Dai nindo siya pagsayumahan sa dahelan na harani na an taon nin pagpatawad kan mga utang. Dai nindo pagtugotan na makalaog sa saindong isip an siring karaot na kaisipan. Kun dai nindo siya pautangon, mareklamo siya sa Kagurangnan laban sa saindo asin makokondenar kamo.
Magigin maimot maski an pinakamaboot saka pinakamarahay na lalaki; dai niya hihirasan nin pagkakan an saiyang tugang, agom o an natatada niyang mga aki.
Siring man, kamong mga hoben dapat magpasakop sa mga gurang saindo. Kamo gabos magpatarabang-tabang na may kapakumbabaan, huli ta nasasabi sa kasuratan, “Habo an Dios sa mga mapaabaw-abaw, alagad benebendisyonan niya an mga mapakumbaba.”