An mga naaanggot sako na mayong dahelan, mas dakul pa ki sa sakuyang buhok. Makokosog sinda na boot sakong gumadan; sinasalakay ako kan saindang kaputikan. Dai ko ikakabalik an dai ko man hinabon.
Pinag-olog-olog asin isinikwal ta siya; tinios niya an sakit saka kulog. Mayo man lamang nin boot na maghiling saiya— pinag-olog-olog ta siya asin dai ginalangan.
Mantang nagtutukaw si Pilato duman sa hukoman, pinatogonan siya kan saiyang agom: “Dai ka makilabot sa matanos na tawong iyan, huli ta sa pangatorogan ko kasubanggi, nagtios ako nin makuri dahel saiya.”
Natakot nin makuri an kapitan asin an mga soldados na nagbabantay ki Jesus kan mamatean ninda an linog saka kan mahiling ninda an gabos na nangyari. Nagsabi sinda, “Totoo mananggad na Aki nin Dios an tawong ini!”
Huli ta boot ni Pilato na mapaonrahan an mga tawo, pinaluwas niya si Barrabas. Dangan ipinalatigo niya si Jesus, asin itinao sainda tanganing ipako sa krus.
“Ano an katotoohan?” an hapot ni Pilato. Pakataram kaini ni Pilato, nagluwas giraray siya dangan nagsabi sa mga tawo, “Mayo akong nakukuang sala sa saiya.
Pagkahiling ki Jesus kan mga poon na padi asin kan mga bantay, nagkurahaw sinda, “Ipako siya sa krus, ipako siya sa krus!” Sinabihan sinda ni Pilato, “Kuaha nindo siya asin ipako nindo sa krus, huli ta mayo akong nakukuang sala saiya.”
Kaya si Jesus iyo an Halangkaw na Padi na makakasimbag kan satong mga pangangaipo. Banal siya, mayo nin digta o karatan; dai kabilang sa mga parakasala, ilinangkaw siya sa itaas pa kan kalangitan.