Gabos kita magagadan; arog kita sa tubig na naula sa daga, na dai na pwedeng tiponon giraray. Maski an Dios dai na minabuhay kan nagadan, alagad pwedeng maghanap an hade nin paagi tanganing ikabalik an sarong mayo sa saiyang kaibahan.
Maski mapalibotan ako nin sarong bilog na hukbo, dai matatakot an puso ko; maski salakayon ako kan sakong mga kaiwal, padagos akong magsasarig sa Dios.
Dai kamo mawaraan nin kosog nin boot ni matakot huli kan mga bareta na saindong nadadangog. Lambang taon ibang bareta an minaabot—bareta nin kadahasan sa daga asin nin pag-iriwal kan mga hade.
Herak man sa kinaban huli sa mga nakakapakasala sa mga tawo! Kaipuhan nanggad na mag-abot an mga pagsugot, alagad herak man sa tawong nagigin dahelan nin pagkasala!
Huli ta an sarong nasyon malaban sa magkasi nasyon, an sarong kahadean malaban sa magkasi kahadean. Maglilinog sa manlaen-laen na lugar, asin magkakaigwa nin gutom. An gabos na ini kapinonan pa sana kan mga titioson.
Nagpaliwanag siya saka nagpatunay sa mga tawo na an Cristo kaipuhan na magtios, magadan, dangan mabuhay liwat. Ini an sabi ni Pablo, “An Jesus na ini na ibinabareta ko saindo, iyo an Cristo.”