17 Kan makapag-isip-isip siya, nagsabi siya, ‘Sobra an kakanon kan gabos na tinatandanan na trabahador duman sa harong kan ama ko, mantang ako magagadan digdi sa gutom!
Pareho an kataposan kan gabos na tawo, asin ini saro man na karatan arog kan ibang nangyayari sa kinaban na ini. Mantang nabubuhay pa an mga tawo, an saindang isip pano nin karatan saka karungawan, dangan nagagadan sinda tolos.
Nagtalikod kami saimo, alagad boot ming magbalik ngunyan. Pakatapos na padusahan mo kami, idinuko mi an samong mga payo huli sa kamondoan. Nasopog kami saka nawaraan nin onra huli ta nagkasala kami mantang kami mga hoben pa.’
Sa aldaw nin saiyang kasakitan saka kapaitan, nagigiromdoman nin Jerusalem an mahalagang mga bagay na sadiri niya kaidto. Kan mahulog siya sa kamot kan kaiwal, asin mayo sa saiya nin nagtabang; pinagtuyatuya siya kan kaiwal, nginisihan an saiyang pagkarumpag.
Lalamagon niya an mga namomoot saiya alagad dai niya maaabotan. Hahanapon niya sinda alagad dai niya makukua. Dangan masabi siya, “Mabalik ako sa enot kong agom—mas marahay pa an kamugtakan ko kaidto sa kaibahan niya ki sa ngunyan.”
Nagduruman an mga tawo sa paghiling kan nangyari. Nagdolok sinda ki Jesus asin nahiling ninda an lalaking dating may demonyo na nakatukaw sa pamitisan ni Jesus, nakagubing na, saka toltol na an isip. Natakot sinda gabos.
Kan mamangnohan ni Pedro an nangyari saiya, nagsabi siya, “Ngunyan aram ko nang sinugo nin Kagurangnan an saiyang anghel, tanganing iligtas ako ki Herodes asin sa gabos na minamawot na mangyari kan mga Judio.”
Kan madangog ini kan mga tawo, napurisaw sinda nin marahay, kaya hinapot ninda si Pedro saka an ibang mga apostol, “Mga tugang, ano an dapat ming gibohon?”
huli ta an anoman na nahahayag, nagigin liwanag, kaya sinasabi, “Pagmata, ika na natotorog, magbangon ka hale sa mga gadan, asin liliwanagan ka ni Cristo.”