Kan nubenta y nuebe na an edad ni Abram, nagpahiling saiya an Kagurangnan asin nagtaram saiya, “Ako an Makakamhan na Dios; kuyogon mo ako asin danay mong gibohon an matanos.
“Kagurangnan, siisay sa mga dios an arog saimo? An arog saimo na makangangalas an kabanalan? Mga milagro asin gibo mong ngangalasan, siisay an makakaarog kaiyan?
“Ako an halangkaw asin banal na Dios, na nabubuhay sagkod lamang. Nag-eerok ako sa sarong halangkaw saka banal na lugar, alagad nag-eerok man ako sa kaibahan kan mga tawong mapakumbaba saka nagsosolsol, tanganing ibalik sa sainda an saindang pagsarig asin paglaom.
“Siisay ining nagdadangadang hale sa syudad nin Bozra sa Edom? Siisay ining nakasulot nin magayon na gubing na pula na nagmamartsa na may kapangyarihan saka kakosogan?” Siya an Kagurangnan, an mapangyari sa pagligtas, na nagdadangadang sa pagpahayag kan saiyang kapangganahan.
Alagad ika, Kagurangnan, kasurog taka; makosog ka saka mapangyari; an mga naglalamag sako magkakadarapa. Mawawaran sinda nin onra sagkod lamang huli ta dai sinda manggagana. An pagkawara kan saindang onra dai nanggad malilingawan.
Tinugotan sinda ni Jesus kaya nagluwas an mga maraot na espiritu sa tawo dangan nagralaog sa mga orig. Mga duwang ribong orig idto gabos; duminalagan idto sa ampas asin nagkahurulog sa danaw kaya nagkaralamos.
Siisay an dai matatakot saimo, Kagurangnan? Siisay an dai maomaw kan saimong ngaran? Huli ta ika sana an banal. Gabos na nasyon madolok saka masamba saimo, huli ta an mga matanos mong gibo nahihiling kan gabos.”
An lambang saro kaining buhay na linalang may anom na pakpak, pano nin mga mata an luwas asin an laog. Aldaw-banggi daing ontok an saindang pag-awit kaini: “Banal, banal, banal an Kagurangnan Dios na Makakamhan, na iyo kaidto, ngunyan, asin sa madatong pang panahon.”