“Ootobon ko an panuga ko saimo asin sa saimong mga kapagarakian sa mga maabot na henerasyon bilang sarong daing kataposan na tipan. Ako an magigin Dios mo asin kan saimong mga kapagarakian.
Tinaraman siya nin Kagurangnan, “Magduman ka sa mga tawo asin sabihan mo na maglinig sinda ngunyan sagkod sa aga. Palabahan mo sainda an saindang mga gubing
Itao man nindo sakuya an matua kan saindong mga baka asin mga karnero; pitong aldaw an hayop sa kaibahan nin saiyang ina, dangan sa ikawalong aldaw itao nindo iyan sako.
Kamo an magigin banwaan ko asin ako an magigin Dios nindo. Mamimidbid nindo na ako an Kagurangnan, an saindong Dios, na naghale sa saindo sa pang-ooripon kan mga Egipcio.
Ako an Kagurangnan na saindong Dios, na kuminua saindo hale sa daga nin Egipto tanganing itao saindo an daga nin Canaan asin tanganing ako an magin Dios nindo.
Babagohon ko an tipan na sakuyang ginibo sa saindang mga ginikanan kan ipahiling ko sa gabos na nasyon an sakong kapangyarihan sa pagpaluwas sa sakong banwaan hale sa Egipto tanganing ako, an Kagurangnan, magin saindang Dios.”
Nagsabi si Josue sa mga Tawo, “Alagad tibaad dai kamo makapaglingkod sa Kagurangnan. Siya sarong Dios na banal; sarong maimon na Dios. Dai niya mapapatawad an saindong mga kasalan asin kasombikalan.
Kaya nagsarabi an mga taga Bet-semes, “Siisay an makakatindog sa atubangan nin Kagurangnan, ining banal na Dios? Saen ta siya pwedeng ipadara tanganing magin harayo sato?”