na nagsabi sako, “Isurat mo sa sarong libro an nahihiling mo, pakatapos ipadara mo iyan sa pitong simbahan sa syudad nin Efeso, Esmirna, Pergamo, Tiatira, Sardis, Filadelfia saka Laodicea.”
Paladan an nagbabasa kan librong ini; paladan man an mga nagdadangog kan mga propesiya sa librong ini asin nagkukuyog kan mga nakasurat digdi, huli ta harani na an panahon na mangyayari an gabos na ini.
“Pagdangog kamo! Maabot ako siring sa sarong parahabon! Paladan an nagpupuka saka dai naghuhuba kan saiyang gubing, tanganing dai siya maglakaw na huba asin dai mapasopog sa publiko!”
Ako, si Juan, nagpapatanid sa gabos na nakakadangog kan mga propesiya sa librong ini: sa kiisay man na magdagdag nin anoman sa mga propesiya sa librong ini, idadagdag nin Dios saiya an mga peste na isinurat sa librong ini.
An siisay man na mag-ina nin anoman sa mga propesiya sa librong ini, hahalean man nin Dios kan saiyang kahirasan sa bunga kan kahoy nin buhay asin sa Banal na Syudad na isinurat sa librong ini.
Kaya giromdoma an itinukdo saimo saka an nadangog mo; kuyoga iyan asin magbakle ka. Kun dai ka magmata, madiyan ako saimo arog sa parahabon, asin dai mo aram an oras kan sakong pag-abot.