An Kagurangnan, na naghahade asin nagsusurog sa Israel, an Kagurangnan nin mga hukbo, nasasabi kaini: “Ako an enot, an huri, an iyo sanang Dios; pwera sako mayo na nin ibang Dios.
Dai kamo matakot, sakong banwaan! Aram nindo na poon pa kaidto sagkod ngunyan hinulaan ko na an gabos na mangyayari, asin kamo an sakong mga saksi. Igwa pa daw nin ibang Dios? Igwa daw nin mapangyaring dios na dai ko pa nadangog?”
Huli ta sarong aki an namundag sato! Sarong aking lalaki an itinao sato! Siya an satong magigin pamayo. Aapodon siyang, “Makangangalas na Parahatol,” “Makakamhan na Dios,” “Amang daing kataposan,” “Prinsipe nin Katoninongan.”
Nagsasabi an Kagurangnan, “Betlehem Efrata, ika an pinakasadit na banwa sa Juda, alagad hale sa saimo maluwas para sa sako an saro na iyo an magigin lider nin Israel, na an ginikanan masososog pa sa mga suanoy na panahon.”
“Ama, mawot ko na sinda man na itinao mo sako makaiba ko kun saen ako, nganing mahiling ninda an kamurawayan na itinao mo sako; huli ta namotan mo ako bago lalangon an kinaban.
Kaya sinabi ko saindo na magagadan kamo sa saindong mga kasalan. Kun dai kamo magtubod na talagang ‘Ako Iyo Ako,’ magagadan kamo sa saindong mga kasalan.”
Kaya sinabihan sinda ni Jesus, “Kun iitaas na nindo an Aki nin Tawo, maaaraman nindo na ‘Ako Iyo Ako’; maaaraman man nindo na mayo akong ginigibo sa sadiri kong kabotan; kundi sinasabi ko sana an itinukdo sako kan Ama.
na nagsabi sako, “Isurat mo sa sarong libro an nahihiling mo, pakatapos ipadara mo iyan sa pitong simbahan sa syudad nin Efeso, Esmirna, Pergamo, Tiatira, Sardis, Filadelfia saka Laodicea.”