Nagsimbag si David ki Gad, “Masakit an kamugtakan ko! Alagad habo kong an tawo an magpadusa sako. An Kagurangnan iyo an magpadusa sako, huli ta dakula an saiyang pagkaherak.”
Kaya an namamahala kan palasyo asin kan syudad, kaiba an kamagurangan saka an mga paraataman kan mga aking lalaki kan hade nagpadara kan mensaheng ini ki Jehu: “Mga sorogoon mo kami. Anoman an sabihon mo gigibohon mi; alagad dai kami mabugtak nin hade. Giboha an pagmarahayon mo.”
Naanggot ako sa sakong banwaan; dai ko na sinda ibinilang na sadiri ko. Itinao ko sinda sa saimong kamot, asin dai mo sinda naherakan; maski an mga gurang saimong sinakalan.
Alagad nagsimbag sa Kagurangnan an banwaan nin Israel, “Nagkasala kami asin andam na mag-ako kan ano man na saimong pagmarahayon na gibohon samo; alagad ligtasan man kami ngunyan na aldaw.”
Dangan nagduman si Gideon sa kalalakihan kan Sukkot asin nagsabi, “Nagigiromdoman nindo an pagsayuma nindo na tabangan kami? Nagsabi kamo na dai nindo tatawan nin pagkakan an sakong nanluluya na hukbo huli ta dai ko pa nadadakop si Zeba asin si Zalmunna. Ngunyan, uya sinda!”
Kaya inistorya saiya ni Samuel an gabos; mayo siyang itinago. Dangan nagsabi si Eli, “Siya an Kagurangnan; gigibohon niya an pinaghohona niyang marahay.”