Mantang nagkakakan sinda, nahiling ninda an grupo nin Ismaelita na hale sa Gilead asin mapaduman sa Egipto. An saindang mga kamelyo kargado nin mga pahamot, balsamo, saka mira.
Nagsabi si Jacob sainda, “Kun siring an dapat na mangyari, giboha nindo ini: magdara kamo kan pinakamarahay na mga bunga kan daga bilang regalo sa gobernador: dikit na balsamo, dikit na dugos, mga pahamot asin mira, rekado saka almendras.
Kagurangnan, isinikwal mo na daw nanggad an Juda? Kinakaongisan mo na daw an mga tawo sa Sion? Tadaw ta kinulogan mo kami nin marahay, kaya dai na kami maoomayan? Naghanap kami nin katoninongan, alagad mayo nin nag-abot na karahayan; naglaom kami na maomayan, alagad an nag-abot katakotan.
“Para sako, an palasyo nin Juda arog kagayon kan daga nin Gilead asin kan Bukid nin Lebanon; alagad gigibohon ko iyan na sarong mamondong lugar na mayo nin nag-eerok.
Siring na an bubon dai nag-oontok sa pagtao nin preskong tubig, an Jerusalem dai man nag-oontok sa paggibo nin karatan. Kadahasan asin pagkaraot an nadadangog ko sa laog kan syudad; gabos na sanang helang saka lugad an sakong nahihiling.
Kun sarong bubon pa sana nin tubig an sakong payo asin sarong burabod nin luha an mga mata ko, tanganing aldaw-bangging makapagtangis ako para sa mga ginaradan na mga kahimanwa ko.
Nagtataram an Kagurangnan, “An Jerusalem gigibohon kong sarong tambak nin mga raot, sarong lugar na eerokan nin mga lalaw na ayam; an mga syudad nin Juda magigin sarong desyerto, lugar na mayong nag-eerok na tawo.”
O Jerusalem, ano an masasabi ko para saimo? Saen taka ikakabaing, tanganing ika sakuyang maranga? An pagkarumpag mo arog kahiwas kan kadagatan; siisay an makakahirahay saimo?
Dakul nin marahay an ataman na mga hayop kan tribu ni Ruben asin ni Gad. Kan mahiling ninda kun gurano karahay para sa mga baka an daga nin Jazer asin nin Gilead,
Kaiba sa mga nagsusurosoan an sarong babae na doseng taon nang pinag-aawasan nin dugo. (Naubos na an gabos niyang pagsadiri sa mga doktor alagad dai nin nakakabolong saiya.)