Maghale kamo sa Babilon, magdulag kamo! Maogma nindong ikurahaw an bareta; ipasabot iyan saen man na lugar: “Ilinigtas nin Kagurangnan an Israel na saiyang sorogoon!”
Pagmata, O Jerusalem! Pagmakosog asin pagin dakula giraray! Banal na syudad nin Dios, sulotan an magagayon mong gubing! Dai na nanggad makakalaog sa saimong mga trangkahan an mga pagano.
Maghale kamo sa Babilonia, kamo gabos na paradara kan kagamitan sa Templo! Dai kamo magdotdot kan ipinangalad na bagay; magpakabanal kamo asin maghale diyan.
Maghale kamo sa Babilonia! Iligtas nindo an sadiri nindong buhay! Dai nindo ipahamak an saindong sadiri nin huli kan kasalan kan Babilonia. Binabalos ko siya ngunyan asin pinapadusahan kan maninigo saiya.
Sa panahon na iyan dakul na nasyon an madolok sa Kagurangnan asin magigin saiyang banwaan. Maerok siya sa kaibahan nindo, dangan maaaraman nindo na sinugo niya ako sa saindo.
Sinabihan niya an mga tawo, “Humarayo kamo sa mga tolda kan mga maraot na tawong ini. Dai nindo pagdutaan an ano man na pagsadiri ninda tanganing dai kamo matunaw kaiba ninda huli kan saindang mga kasalan.”
Dangan nakadangog ako nin saro pang tingog hale sa langit na nagsabi, “Lumuwas kamo, banwaan ko! Lumuwas kamo sa saiya, ta tibaad madamay kamo sa mga kasalan niya, ta tibaad madamay kamo sa mga pasakit saiya.