Huli ta ipinagboot nin Kagurangnan ki Moises na sabihan an mga Israelita, “Saro kamong banwaan na matagas an payo. Kun mag-iba ako saindo maski dikit sanang panahon, tutunawon ko kamo. Kaya halea nindo ngunyan an saindong mga alahas, asin madesisyon ako kun ano an gigibohon ko sa saindo.”
Tinatangisan kan sakong puso an Moab! Nagdudurulag na an mga tawo pasiring sa Zoar, asin sa Eglat-selisiya. An nagkapira nagtuturukad pasiring sa Luhit, nagtatangis mantang naglalakaw; an nagkapira nagdudurulag pasiring sa Horonaim, makosog na naghaharaya.
Hilinga nindo an Sion, an syudad na pinagseselebraran kan satong mga itinalaan na pyesta. Hilinga an Jerusalem! Iyan magigin sarong ligtas na lugar na erokan! Makakaagid iyan sa sarong tolda na dai nanggad liniwat, na an mga taldok dai nanggad mabubulnot asin an mga pisi dai nanggad mapuputol.
Alagad sa madaling panahon, sa laog nin sarong aldaw, an duwang bagay na ini mangyayari. Maski gamiton mo pa an gabos na salamangka, mawawaraan ka nin agom asin mga aki.
Sopogon mo an mga nagpapasakit sako, alagad iligtas mo ako, Kagurangnan. Raoton mo sinda, alagad dai mo ako pagtakoton. Darahan mo sinda nin kasakitan, asin ronoton mo sinda.
Nagsabi an mga tawo, “Pahidalion nindo sinda tanganing manambitan para sato sagkod na magburulos an luha sa satong mga mata, asin maghurubag ini huli kan satong pagtangis.”
Ini an tataramon nin Kagurangnan Dios: “Mapadara ako nin apat na mangirhat na padusa sa Jerusalem—gera, makuring gutom, lalaw na mga hayop, asin peste—tanganing gadanon an mga tawo saka mga hayop.
Dai kamo matakot sa mga tawong makakagadan kan hawak alagad dai makakagadan kan kalag; kundi matakot kamo sa Dios na makakagadan kan hawak asin kalag sa impyerno.