Alagad kun minasabi ako, “Lilingawan ko an Kagurangnan saka dai na ako mataram sa saiyang ngaran,” garo kalayong naglalaad sa puso ko an saimong tataramon. Hiningowa ko nanggad na itago iyan, alagad dai ko na iyan mapupugol.
Iyan an dahelan kun tadaw ta sinugo ko an sakong mga propeta sa saindo dara an sakong mensahe nin paghukom saka pagrumpag. Maliwanag asin malinaw an mawot ko saindo:
Kan madangog ini kan mga tawo, napurisaw sinda nin marahay, kaya hinapot ninda si Pedro saka an ibang mga apostol, “Mga tugang, ano an dapat ming gibohon?”
Para sa mga napapahamak, iyan sarong parong na nakakagadan; alagad para sa mga iliniligtas, iyan sarong mahamot na parong na nagtatao nin buhay. May makakagibo daw kaini?
An tataramon nin Dios buhay saka mapangyari, mas matarom ki kan arin man na espada na doble an tarom. Minalagbas iyan sa sugponan kan kalag saka espiritu, sa sugponan kan ngalongaloan saka hutok nin tolang. Naaaraman kaiyan an kaisipan asin kamawotan nin tawo.
Kun may magkulog sainda, maluwas an kalayo sa saindang ngoso na matomtom sa saindang mga kaiwal; sa paaging ini, an siisay man na magkulog sainda, magagadan.