Pinagbotan ako nin Kagurangnan na itaram ko sa banwaan an manongod sa sakong kamondoan asin magsabi: “Magbulos logod an mga luha sa sakong mga mata aldaw banggi; dai logod ako mag-ontok sa pagtangis, huli ta hararom an lugad kan sakong banwaan asin an kulog na saiyang namamatean makuring marahay.
Kagurangnan, ika an paglaom nin Israel; mapapasopog an gabos na nagbaya saimo. Mapapara sinda arog sa ngaran na isinurat sa alpog, huli ta binayaan ka ninda, Kagurangnan, an burabod nin buhay na tubig.
Makulog! Dai ko matatagalan an kulog! Makosog na nagkukutab-kutab an sakong puso! Dai ako pwedeng mag-alo; nadadangog ko an mga trompeta asin an mga kurahaw nin gera.
Nakadangog ako nin inagrangay, na arog kan sa babaeng nangangaki, nin kinurahaw na arog kan sa babaeng nangangaki nin panganay. Ini an inagrangay kan Jerusalem, na nagsasakit na sa paghangos, na nag-iitaas kan saiyang kamot saka nagsasabi, “Herak man sako! Maabot na sinda tanganing gadanon ako!”
Kun sarong bubon pa sana nin tubig an sakong payo asin sarong burabod nin luha an mga mata ko, tanganing aldaw-bangging makapagtangis ako para sa mga ginaradan na mga kahimanwa ko.
Naghihibi siya bilog na banggi, mga luha nagbubulos sa saiyang pisngi. Sa kadakul na namomoot saiya, mayo na ni sarong minaranga; mga katood niya nagpasaluib saiya asin gabos nagin kaiwal niya.
Nagkasala kami sa Kagurangnan, kaya kaipuhan tioson mi sa kadikit na panahon an saiyang kaanggotan. Alagad susurogon niya giraray kami asin babaloson an mga nagkasala samo. Dadarahon niya kami sa liwanag; mahihiling nyamo an pagligtas niya samo.