Tinaraman giraray ako nin Kagurangnan, “Ano pa an nahihiling mo?” an hapot niya. Nagsimbag ako, “Nahihiling ko sa amihan an sarong koron na nagkakalakaga an laog, saka madali nang malitwang paatubang digdi.”
Dangan nagtaram sako an Kagurangnan, “Jeremias, ano an nahihiling mo?” Nagsimbag ako, “Higera. An mararahay na higera totoong marahay, asin an nalapang higera, ralapa na nanggad, kaya dai na pwedeng kakanon.”
Ako, an Kagurangnan, an mataram sainda, asin mangyayari an itinataram ko. Dai na mahahaloy. Sa saindong panahon, kamong mga rebelde, gigibohon ko an ipinatanid kong gigibohon. Ako an nagtaram,” olay nin Kagurangnan Dios.
Kaya sabihan mo sinda na ako, an Kagurangnan Dios, an nagtataram: Dai na mahahaloy. Mangyayari na an sinabi ko. Ako, an Kagurangnan Dios, an nagtaram!”
Hinapot ako nin Kagurangnan, “Amos, ano an nahihiling mo?” Nagsimbag ako, “Sarong basket nin prutas.” Tinaraman ako nin Kagurangnan, “Nag-abot na an kataposan kan sakong banwaan na Israel. Dai ko na babagohon an sakong isip dapit sa pagpadusa sa sainda.