An daga magkaigwa logod nin dakul na kakanon; an kabubuldan matahoban logod nin mga tinanom, magin mabunga siring kan sa Lebanon. An mga syudad mapano logod nin tawo, siring sa kaomahan na pano nin doot.
Pagmata, amihan na doros, asin madya, habagat na doros! Paghoyop sa sakong tatamnan; warakan an hamot kaiyan. Padoloka sa saiyang tatamnan an sakong namomotan asin pakakana kan mga piling bunga kaiyan.
Maabot an panahon na papadakulaon asin papagayonon nin Kagurangnan an gabos na tinanom sa Israel. Mawiwilihan asin ipag-oorgulyo kan mga matatadang mga tawo an bunga kan daga.
Totoo an sakong panuga, asin dai iyan maliliwat. Tudok sa puso na nanunuga ako sa gabos: Madolok an lambang saro asin maluhod sa sakong atubang patin masumpa sa sako nin kaimbodan.
An kapangganahan ipapadara ko hale sa langit arog sa uran; mabuka an daga tanganing akoon iyan, dangan mamumunga nin hustisya saka katalingkasan. Ako, an Kagurangnan, an magibong mangyari iyan.”
Irinarani ko an aldaw nin kapangganahan— bako na harayo iyan. Dai na mahahaloy an sakong kapangganahan. Ililigtas ko an Jerusalem asin an Israel dadarahan ko duman nin kamurawayan.”
“Kun saimo sanang dinangog an sakong katogonan siring kutana sa sarong salog an saindong katoninongan, asin siring sa mga alon nin dagat an saindong katanosan!
Danay ko kamong papangenotan asin tatawan kan marahay na mga bagay. Papakosogon ko kamo asin dai papahelangon. Makakaagid kamo sa sarong tatamnan na danay na binabaribi, siring sa burabod na dai nanggad nagmamara.
Dai na nanggad madadangog an kadahasan; an saimong daga dai na nanggad makakanamit nin pagkagaba. Ako an magigin kaligtasan asin depensa mo siring sa sarong kudal; oomawon mo ako huli ta ako an nagligtas saimo.
Magigin matanos an saimong namamanwaan, asin sasadirihon ninda an daga sagkod lamang. Ako an nagtanom sainda, an naggibo sainda, tanganing ipahayag ninda an sakong kamurawayan.
Magtataram ako tanganing pakosogon an boot kan Jerusalem; dai ako magkakaalo sagkod na ligtas na siya, asin nagliliwanag an saiyang kapangganahan siring sa sarong karaba sa pagkabanggi.
Jerusalem, mahihiling kan mga nasyon an saimong kapangganahan! Mahihiling kan saindang mga hade an saimong kamurawayan. Aapodon ka ninda sa bagong ngaran, sarong ngaran na itinao saimo nin Kagurangnan.
Alagad an mga banhing nakasabwag sa matubang na daga garo idtong mga tawo na nagdadangog asin nakakasabot kan tataramon nin Dios; namumunga nanggad nin dakul, an iba sanggatos, an iba sesenta asin an iba treynta.”
Alagad kamo an piniling rasa, mga padi kan Hade, sarong nasyon na banal, saka mga tawong sadiri nin Dios. Pinili kamo tanganing magbareta kan mga makangangalas na gibo nin Dios na iyo an nag-apod saindo hale sa kadikloman pasiring sa saiyang makangangalas na liwanag.