Nagsasabi an Kagurangnan, “Uya an sakong sorogoon, na sakong pinapakosog— an sakong pinili, an sakong nawiwilihan. Ibinugtak ko an sakong espiritu sa saiya, asin siya an matao nin hustisya sa gabos na nasyon.
Pagdangog kamo sako, harayong mga nasyon, kamong mga tawong nag-eerok sa harayong lugar! Bago ako namundag, pinili na ako nin Kagurangnan asin itinalaan nang magin saiyang sorogoon.
Kaya tatawan ko siya nin kaomawan, kaiba kan mga dakula saka mapangyaring mga tawo. Idinusay niya an saiyang buhay asin ibinilang siya sa kaibahan kan mga tampalasan. Inako niya an kasalan kan kadaklan asin ipinamibi niya na sinda patawadon.”
“Ako an halangkaw asin banal na Dios, na nabubuhay sagkod lamang. Nag-eerok ako sa sarong halangkaw saka banal na lugar, alagad nag-eerok man ako sa kaibahan kan mga tawong mapakumbaba saka nagsosolsol, tanganing ibalik sa sainda an saindang pagsarig asin paglaom.
Nagsasabi an Kagurangnan, “Maabot an panahon na pipilion ko an sarong matanos na kapagarakian ni David tanganing magin hade. May kadonongan niyang paghahadean an bilog na daga dangan gigibohon niya an tama asin matanos.
Kaya hinanyoga Josue, ika na Halangkaw na Padi; dangoga man nindo, kamong mga kapwa niya padi, kamo na iyo an tanda kan marahay na pangyayari sa maabot na aldaw: ipapahayag ko an sakong sorogoon, na inaapod An Sanga!
An naggikan sa itaas nangongorog sa gabos; an gikan sa daga taga daga, asin an itinataram niya mga bagay dapit sa daga. Alagad an naggikan sa langit nangongorog sa gabos.
Nasasalming saiya an kamurawayan nin Dios; siya an tunay na ladawan kan saiyang pagka-Dios. Iniingatan niya an gabos sa paagi kan mapangyari niyang tataramon. Pakalinigi niya kan mga tawo kan saindang mga kasalan, nagtukaw siya duman sa langit sa too nin Dios, an Pinakamapangyari sa gabos.